Op zoek naar een restaurant in de buurt van het Casino gingen we af op de 13/20 die Petit Nice kreeg in de Gault Millau. Die eerder toevallige keuze bleek een schot in de roos te zijn.
We kregen een tafel aan het raam met uitzicht op de zee, beter konden we niet zitten terwijl over de zeedijk een venijnig noorderwindje blies.
Niet op de kaart, maar het leek ons wel wat, het aan tafel voorgestelde drie-gangen-menu van 29 euro.
Als amuse een elegant glaasje espuma met mosselsmaak. We hadden dan al moeten beseffen dat we niet in een eettent beland waren van twaalf-in-een-dozijn.
Na het aperitief (rosé bubbels van Italiaanse oorsprong, zacht en de appetijt aanscherpend) verscheen een breed bord van drie dikke asperges met gepocheerd ei, stijlvol geschikt, even niet op de klassieke "vlaamse wijze". Gegaard zoals wij die het liefste hebben: tussen al dente en boterzacht, maar bovenal: bijzonder fijn van smaak. In dit seizoen hadden we al meerdere bereidingen van asperges achter de rug maar dit overtrof alle vorige. Deze maaltijd kon niet meer stuk.
Met het hoofdgereccht, een halve kreeft van gemiddelde grootte, deed de kok ons van de ene verbazing in de andere vallen. De smaak van de dressing was nog verrukkelijker dan die van het voorgerecht.
Het dessert kon nog alleen maar teleurstellen. Het tegendeel werd waar. Ook hier werden we aangenaam verrast met een carpaccio van ananas en buitengewoon lekker ijs.
Hier is waarlijk een kok aan het werk die ons gastronomenhart heeft gestolen. En dat met een menu van 29 euro.
Uit de zeer democratisch geprijsde wijnkaart kozen we een Italiaanse witte van 27 euro die smakelijk wegdronk.
Petit Nice, hier komen we beslist terug.
Men zou de naam gaan veranderen in Didrix, vertelde de (vriendelijke) bedienende dame. Waarom toch? Voor ons echter niet gelaten, als de keuken maar dezelfde blijft.
Lees er onze andere recensies op deze website op na: zelden zijn we zo enthousiast geweest over wat een op het eerste gezicht doorsnee restaurant ons voor een doorsnee prijs geboden heeft.
Petit Nice, Albert I promenade 62b, 8400 Oostende, tel. 059 - 80 39 28, geen sluitingsdag vermeld op de website
3001 Heverlee - Voltaire
Op een middag was ik hier met drie vriendinnen, "om eens bij te praten". In de veranda achteraan, met uitzicht op een ruim en open terras, zaten we gezellig in het lentezonnetje. Daar waren de meeste tafels bezet, terwijl binnen de zaak zo goed als leeg was. Overigens is het ook daar best intiem en warm met de houten lambrisering en zitmeubilair in onversneden brasserie stijl. Het kan er behoorlijk druk zijn, vooral 's avonds in het weekend.
We kwamen overeen het bij één schotel en een dessert te houden.
Zonder problemen was men bereid het voorgerecht "3 x asperges" uit te breiden tot hoofdschotel. Dat bleek snel gefixt door van iedere soort er een schoteltje bij te zetten. De asperges werden immers in kleine schaaltjes opgediend, in 3 verschillende bereidingen. Alles bij elkaar, naar ik schat, twee hooguit drie asperges. En koud. Regelrecht uit de koelkast. Vlakke smaak. Een teleurstelling, eigenlijk.
Bij mijn disgenoten verscheen nog een uit de kluiten gewassen bord "scampis in lookboter met fris slaatje" wat door de betrokken dame smakelijk naar binnen werd gewerkt. Minder opgetogen alleszins was mijn buurvrouw die voor de gegrilde rundsfilet met béarnaise en pont-neuf aardappelen had gekozen. Deze laatste waren volgens de regels van de kunst gestapeld, maar het vlees was zo taai en doorbakken dat de dame door het kauwen letterlijk de spraak werd ontnomen. Wat we helemaal niet van haar gewend waren en bijgevolg geweldig opviel.
Mijn dessert "sorbet van frambozen" smaakte fris en eetbaar terwijl de anderen zich warme appeltaart met vanilleijs wel wat copieuzer hadden voorgesteld.
De keuken van Voltaire doet aardig haar best, maar het resultaat is wisselend, zoals we al bij vorige bezoeken hadden kunnen ervaren.
De prijzen echter zijn zeer redelijk en men aarzelt niet om uit de band te springen met kortingen van 10 euro per persoon (voor de hele tafel) wanneer je over een 60+(Voltaire)kaart beschikt (aan te vragen) of voor wie jarig is.
Je moet er geen grote omweg voor over hebben, maar als je eens in de buurt van Leuven bent kan Voltaire best meevallen.
Voltaire, Jules Vandenbremptlaan 6a, 3001 Heverlee, 016-20 44 43, maandag gesloten
We kwamen overeen het bij één schotel en een dessert te houden.
Zonder problemen was men bereid het voorgerecht "3 x asperges" uit te breiden tot hoofdschotel. Dat bleek snel gefixt door van iedere soort er een schoteltje bij te zetten. De asperges werden immers in kleine schaaltjes opgediend, in 3 verschillende bereidingen. Alles bij elkaar, naar ik schat, twee hooguit drie asperges. En koud. Regelrecht uit de koelkast. Vlakke smaak. Een teleurstelling, eigenlijk.
Bij mijn disgenoten verscheen nog een uit de kluiten gewassen bord "scampis in lookboter met fris slaatje" wat door de betrokken dame smakelijk naar binnen werd gewerkt. Minder opgetogen alleszins was mijn buurvrouw die voor de gegrilde rundsfilet met béarnaise en pont-neuf aardappelen had gekozen. Deze laatste waren volgens de regels van de kunst gestapeld, maar het vlees was zo taai en doorbakken dat de dame door het kauwen letterlijk de spraak werd ontnomen. Wat we helemaal niet van haar gewend waren en bijgevolg geweldig opviel.
Mijn dessert "sorbet van frambozen" smaakte fris en eetbaar terwijl de anderen zich warme appeltaart met vanilleijs wel wat copieuzer hadden voorgesteld.
De keuken van Voltaire doet aardig haar best, maar het resultaat is wisselend, zoals we al bij vorige bezoeken hadden kunnen ervaren.
De prijzen echter zijn zeer redelijk en men aarzelt niet om uit de band te springen met kortingen van 10 euro per persoon (voor de hele tafel) wanneer je over een 60+(Voltaire)kaart beschikt (aan te vragen) of voor wie jarig is.
Je moet er geen grote omweg voor over hebben, maar als je eens in de buurt van Leuven bent kan Voltaire best meevallen.
Voltaire, Jules Vandenbremptlaan 6a, 3001 Heverlee, 016-20 44 43, maandag gesloten
9800 Deinze - Gasthof Halifax
------------------------------
Deze zaak werd in het najaar van 2011 door brand vernield
------------------------------
Op een zonnige lentedag waren we toevallig in de buurt, hadden onvoldoende tijd voor een lange lunch, dachten als bij ingeving aan "de Halifax". Gelegen aan de oever van de Leie, in een bocht, met ongemeen prachtig uitzicht over de velden, gelijk een doek van de Latemse schilders.
We waren er in jaren niet meer geweest. De zaak was recentelijk vernieuwd (voornamelijk het terras met bar) zonder de oorspronkelijke charme aan te tasten.
Charme, charmant, dat zijn de termen waarmee we ons Gasthof Halifax zijn blijven herinneren. Het begon als een oergezellige bruine kroeg temidden de "verdacht verlichte huizen" langs de oude baan Gent-Kortrijk. Rond de kleine toog stond men twee of drie rijen dik, de pinten bier werden over de hoofden aangereikt. Men kon er al eens een geile (gelegenheids-)weduwe tegen het lijf lopen, hetgeen de aanwezige, hoofdzakelijk uit zakenmensen bestaande bronstige hengsten dan ook letterlijk opvatten. Met voorbeeldige ijver daarin aangemoedigd door de voluptueuze waardin Yolande. Om voldoende krachten op te doen legde Frans, de pittoreske waard en filosoof ("'t leven es ne strejt"), al eens een lap rundsvlees op de rooster van het haardvuur. Zo is het begonnen.
Nu, meer dan dertig jaar later, is het zoon Vincent die de zaak bestiert. De kleine toog is er nog maar daaraan plaatsnemen wordt sterk afgeraden. Het is een eettent geworden, weliswaar geen gewone, want nog steeds gekend en druk bezocht voor zijn klassieke gerechten zonder poespas, waarvan op houtvuur gebakken côte à l' os een bestseller blijft. En alles tegen redelijke prijzen.
Of het publiek nog even kleurrijk is, konden we op deze middag niet vaststellen. We zaten buiten in de zon op het terras dat in twee niveau's afloopt naar de Leie. Spijtig dat we gehaast waren, het was er heerlijk toeven.
We gingen voor het standaard menu "Halifax", bestaande uit paté du chef, côte à l' os en chocolademousse (34 euro). Geen onooglijke proevertjes die in één keer nippen verdwenen zijn, maar gulle, uitbundig van groenten begeleide porties om u tegen te zeggen. Smakelijk en volgens de regels van de kunst bereid.
De bediening was vriendelijk en attent, hetgeen bij onze vorige bezoeken wel eens te wensen overliet.
Met een Campari soda en één glas rode huiswijn (bocht uit de supermarkt) betaalden we 46 euro. Het was fijn eens terug in "de Halifax" te zijn.
Gasthof Halifax, Emiel Clauslaan 143, 9800 Deinze, tel. 09-28 23 102, zaterdagmiddag en zondag gesloten
Deze zaak werd in het najaar van 2011 door brand vernield
------------------------------
Op een zonnige lentedag waren we toevallig in de buurt, hadden onvoldoende tijd voor een lange lunch, dachten als bij ingeving aan "de Halifax". Gelegen aan de oever van de Leie, in een bocht, met ongemeen prachtig uitzicht over de velden, gelijk een doek van de Latemse schilders.
We waren er in jaren niet meer geweest. De zaak was recentelijk vernieuwd (voornamelijk het terras met bar) zonder de oorspronkelijke charme aan te tasten.
Charme, charmant, dat zijn de termen waarmee we ons Gasthof Halifax zijn blijven herinneren. Het begon als een oergezellige bruine kroeg temidden de "verdacht verlichte huizen" langs de oude baan Gent-Kortrijk. Rond de kleine toog stond men twee of drie rijen dik, de pinten bier werden over de hoofden aangereikt. Men kon er al eens een geile (gelegenheids-)weduwe tegen het lijf lopen, hetgeen de aanwezige, hoofdzakelijk uit zakenmensen bestaande bronstige hengsten dan ook letterlijk opvatten. Met voorbeeldige ijver daarin aangemoedigd door de voluptueuze waardin Yolande. Om voldoende krachten op te doen legde Frans, de pittoreske waard en filosoof ("'t leven es ne strejt"), al eens een lap rundsvlees op de rooster van het haardvuur. Zo is het begonnen.
Nu, meer dan dertig jaar later, is het zoon Vincent die de zaak bestiert. De kleine toog is er nog maar daaraan plaatsnemen wordt sterk afgeraden. Het is een eettent geworden, weliswaar geen gewone, want nog steeds gekend en druk bezocht voor zijn klassieke gerechten zonder poespas, waarvan op houtvuur gebakken côte à l' os een bestseller blijft. En alles tegen redelijke prijzen.
Of het publiek nog even kleurrijk is, konden we op deze middag niet vaststellen. We zaten buiten in de zon op het terras dat in twee niveau's afloopt naar de Leie. Spijtig dat we gehaast waren, het was er heerlijk toeven.
We gingen voor het standaard menu "Halifax", bestaande uit paté du chef, côte à l' os en chocolademousse (34 euro). Geen onooglijke proevertjes die in één keer nippen verdwenen zijn, maar gulle, uitbundig van groenten begeleide porties om u tegen te zeggen. Smakelijk en volgens de regels van de kunst bereid.
De bediening was vriendelijk en attent, hetgeen bij onze vorige bezoeken wel eens te wensen overliet.
Met een Campari soda en één glas rode huiswijn (bocht uit de supermarkt) betaalden we 46 euro. Het was fijn eens terug in "de Halifax" te zijn.
Gasthof Halifax, Emiel Clauslaan 143, 9800 Deinze, tel. 09-28 23 102, zaterdagmiddag en zondag gesloten
Abonneren op:
Posts (Atom)